Mei 2016 - ONNO Uitgaansdag

Mei 2016 - ONNO Uitgaansdag

Voor de tweede keer georganiseerd, de traditie is voortgezet; de ONNO uitgaansdag.

"Ook de ONNO let op de kleintjes" was min of meer het thema. Werden we vorig jaar nog flink in de watten gelegd, dit jaar werd er ook van de leden zelf wat verwacht. In dit geval het vervoer, waar de fiets als uitgangspunt werd genomen. Sommigen kwamen met een toerfiets, anderen een mountainbike, en degenen met een e-bike konden rekenen op hoon (maar dat duurde niet lang). Een enkeling had een wel heel bijzondere fiets geregeld, eentje met een flinke motor en vier wielen.

Na het Noordwijkerhouts kwartiertje op de Brink vertrok het ONNO-gezelschap richting Noordwijk, naar Strandpaviljoen De Zeemeeuw. Aldaar wachtte een heerlijk en bijzonder uitgebreid lunchbuffet waar menigeen van genoot. Er kon binnen en buiten genoten worden van al het lekkers. Hoewel de weergoden ons ruimschoots goed gezind waren, was de wind van zee toch wat frisser dan achter de duinen en koos menigeen om binnen te zitten. De buitenzitters wapenden zich met een jas of trui tegen de wind.
Met de buik goed vol gegeten, werd het peloton weer in beweging gezet. Via de beide boulevards van Noordwijk en de zuidduinen werd richting Katwijk gekoerst. Duintje op, duintje af, de e-bikers werden nu toch wel met een vlaag van jaloezie bekeken. Het laatste deel van deze etappe ging over een schelpenpad dat eigenlijk voor voetgangers bestemd was (met een trap aan het einde) en leidde naar het Space Expo center. De groep werd in tweeën gesplitst en rondgeleid in de wondere wereld van het heelal. Na een goed uur waren we heel wat wijzer en werd de volgende etappe ingezet.

De rit leidde ons terug naar Noordwijk aan Zee en wel naar de noordduinen, alwaar het Atlantikwall-museum gevestigd is. De entree is 'verstopt' in de duinen en diezelfde duinen herbergen een gigantisch complex van ruimtes en gangen, iets wat je aan de entree niet af ziet. Ook hier werd de groep weer in tweeën gedeeld voor de rondleiding. Het museum geeft een indringend en behoorlijk goed beeld van hoe het er in de oorlog moet hebben uitgezien. Het hoogste punt was destijds een open ruimte, waar een speciale kijker stond opsteld. Met deze kijker kon van een naderend vaartuig de afstand worden bepaald. Het grootste geschut was een kanon met een kaliber van 15 cm dat doelen tot 16 km kon bereiken. Maquettes en geheel ingerichte ruimtes toonden de manier van leven in deze "kazematten".
Inmiddels was het vijf uur geworden en ieders blik werd een beetje wazig. We waren aan een versnapering toe. Bij De Heeren van Noortwijck werden we opgewacht met een borrel en de nodige borrelhapjes. Daar kon iedereen genieten van de zon en een goed gesprek aangaan met elkaar. Totdat het tijd werd om te dineren. Hier had de organisatie het motto van de dag wel iets te letterlijk genomen, de porties waren voor de uitghongerde leden wat aan de kleine kant, zeker na een hele dag van actieve inspanning (zij het iets minder voor de e-bikers). Gelukkig werden er bij het hoofdgerecht ook nog wat schalen friet aangerukt. Na het vijf-gangen-diner kon nog een afzakkertje worden gehaald in de bar, maar dat was voor de meesten een onhaalbare kaart. Enkelen hadden het feestgedruis al voor het einde van het diner verlaten.

Het was weer een bijzonder geslaagde dag waar de aanwezigen ruimschoots van hebben kunnen genieten. Een woord van dank voor de organisatie die dit bedacht en mogelijk gemaakt heeft.
 
Tekst: PvT - Foto's: GV