Maart 2017 - Koken bij Le Z

Maart 2017 - Koken bij Le Z

Alles was anders dit keer bij 'koken bij de ONNO '. Vorig jaar was het Gert die zijn laatste kunstje deed. De nieuwe eigenaar, de Franse Stephane, was er destijds al bij, maar had waarschijnlijk oog voor andere zaken. Of hij wilde het bewust anders doen, of is dat dan toch de Franse Slag? Moeilijk om je vinger erachter te krijgen. Met 20 man in de kleine keuken van Le Z, dat werkt niet, zoveel is wel duidelijk.  

Vooraf had Stephane een menu gemaakt van drie gangen met typisch Franse gerechten; foie gras, gekonfijte eendenbout en soesjes. We waren wel benieuwd, foie gras en eendenbout is niet iets wat je iedere dag eet, laat staan wat je zelf klaarmaakt. 

De kokers waren gevraagd om voor 18:30 uur aanwezig te zijn, de eters om 20:00 uur. Anderhalf uur de tijd om deze gerechten te maken, pfew! Stephane had de recepten uitgedraaid en op de statafels gelegd. Daar stond in dat sommige onderdelen 24 uur moesten rusten en het vlees van de eend moest 3 uur gegaard worden. Gingen we dat wel redden? Niet dat er paniek toesloeg, maar enige verbazing was er wel bij het lezen van de recepten.  

Stephane deelde de schorten uit en nam ons (allemaal) mee naar de keuken. Waar we door Gert meestal in twee groepen verdeeld werden - een groep in het restaurant, de andere in de keuken - stonden we nu met 20 man van de ONNO en 3 van Le Z in de keuken. Dat was toch iets teveel van het goede, waardoor een paar man niks anders kon doen dan een beetje bierproeven en wijn drinken (heel vervelend ook). Het gaf wel de kans om het hele proces eens gade te slaan, samen met onze hoffotograaf Gidie. In een hoek van de keuken waren twee man bezig met het beslag van de soesjes, in een andere was iemand de aardappeltjes aan het wassen. Weer ergens anders werd de eend voorbereid en de lever ontdaan van overbodige onderdelen. 

Ondertussen slopen de wijzers van de klok richting acht uur en druppelden er steeds meer ONNO-leden binnen. Sommigen lieten hun neus even zien in de keuken, verreweg de meesten bleven in het restaurant voor een aperitief. Na een half uurtje socializen begaf eenieder zich naar de gereedstaande tafels en werd het eerste gerecht geserveerd. Nu konden we proeven wat er allemaal zo lekker gemaakt was in de keuken en of het echt wel zo lekker zou zijn, als de menukaart deed beloven. En dat was het, Stephane heeft niet alleen een paar echte Franse gerechten uitgekozen, maar ook nog eens de balans gevonden tussen de omvang en de voedingswaarde. Helaas blijven een aantal koksgeheimen ongeopenbaard, want hoe was die eendenbout nou toch gaar geworden in de beperkte tijd tussen bereiden en consumeren? Maar wat maakt het ook uit? We hebben heerlijk genoten van de gerechten en een fijne avond beleefd. Op naar de volgende bijeenkomst.

Tekst PvT
Foto's GV